ေက်ာက္သင္ပုန္း

ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္က ေက်ာက္သင္ပုန္းေခတ္ကို မီတယ္။ ဇာတိရြာမွာ ေက်ာက္သင္ပုန္းနဲ႔ ေက်ာက္တံနဲ႔ ကၾကီးခေကြး စာေရးရတယ္။ ကံ့ကူဆံေခတ္ေတာ့ ကုန္စျပဳပါျပီ။

ခဲတံေခတ္နဲ႔ မင္ထည့္ေရးရတဲ့ ေဖါင္တိန္ေခတ္မွာ ေက်ာင္းသားေလးေတြ အက်ႌအိတ္ကပ္မွာ မင္စြန္းလြတ္တဲ့သူဆိုတာ ရွားတယ္။ ဆရာဆရာမေတြရဲ႕ ေက်ာင္းလံုျခည္ေတြမွာလည္း ေျမျဖဴအေဖြးသားနဲ႔။

မဆလေခတ္ေရာက္ေတာ့ ပစၥည္းေကာင္းဆိုတာ မရွိေတာ့ပါ။ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ အရသာကို ေက်ာင္းသားေတြက စသိတာ။ ဂ်ာမဏီက ေခြးျမီးတိုအစား တရုပ္လုပ္ ဂရိတ္ေဝါခဲတံေတြသာရတယ္။ ခြ်န္ေလ က်ိဳးေလ။ ေဆးေက်ာင္းအထိ ပိုင္းေလာ့ေဖါင္တိန္နဲ႔သာ စခန္းသြားရတယ္။ ပတ္ကား နည္းနည္းပါးပါးရွိတယ္။ လက္ခ်ာရာေတြ က်ဴတာေတြကလည္း ေျမျဖဴသာကိုင္ရတာ။

ခုေခတ္ေတာ့ ျမစ္မေလးကလည္း တက္ဘလက္ တဲ့။ အိုင္ပဒ္ တဲ့။

ပုလဲကဆရာေတာ္ကေတာ့ ေရွးက်တုန္း။ ပတ္ကားေဖါင္တိန္လွမ္းမွာလို႔ ပို႔လိုက္ျပီ။ ေျမျဖဴကိုင္တဲ့ ဆရာဆရာမေတြက ပင္စင္ရၾကျပီ။ ကံ့ကူလက္လွည့္ သင္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ ဆရာဆရာမေတြ က်န္းမာၾကပါေစ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၇-၃-၂၀၁၉

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

Furamin BC သံဓါတ္အားေဆး