ႏွစ္တရာအလြမ္း

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပဌမဆံုးတကၠသိုလ္ ႏွစ္တရာျပည့္ေတာ့မယ္။ တခ်ိန္က ဘာသာစံုလွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ခဲ့တဲ့ မန္း နဲ႔ ရန္ကုန္က တကၠသိုလ္ေတြကို လြမ္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လြမ္းတာက စိန္ပန္းပင္ေတြနဲ႔ သစ္ပုပ္ပင္ၾကီး မဟုတ္ပါ။ အင္းယားနဲ႔ ေရနီေျမာင္းက ဇာတ္လမ္းေတြ မဟုတ္ပါ။

ျမန္မာစာကို မွန္ေအာင္သင္ေပးတဲ့တဲ့ ေခတ္ကာလသာျဖစ္ပါတယ္။

ကုန္းေဘာင္ေခတ္ျမန္မာစာကို မီေအာင္ သင္ေပးႏိုင္တဲ့ တကၠသိုလ္ တခုႏွစ္ခုေလာက္သာရွိရင္ျဖင့္ ကမာၻ႔အဆင့္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေက်နပ္ပါတယ္။

လွ်မ္းလွ်မ္းတစ္ေခတ္ကေန ဘယ္လိုရုန္းထြက္ၾကမလဲ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၈-၈-၂၀၁၉

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

တခုတ္တရ