ရိုးျပတ္ေျမမွ ပေလြသံ
တညေန၊ မိတ္ေဆြတဦး၊ တပိုင္းတစ။
ဆရာမင္းသုဝဏ္ထက္ေတာ္သူေတြကေတာ့ ႕႕႕
အသက္တရာ ရွည္ပါေစသတည္း
မင္းသုဝဏ္ရဲ႕ ပ်ဥ္းမငုတ္တို
အျမဲမကြာ သက္တရာပင္
မနာမဖ်ား၊ စံုသာျပားဝယ္
တရားကိုသိုလ္၊ ရႊင္ေလလိုလ်က္
မဂ္ဖိုလ္တဆို၊ စိမ္းညိဳညိဳကို
ႏွစ္လိုစဖြယ္၊ တိမ္ညိဳသြယ္ႏွင့္
လယ္ယွက္ရန္၊ ကန္လည္းအင္းတူး
နတ္လူကိုးရာ၊ ေရႊေညာင္သာ၌
ရတနာထြန္းတင္၊ ဓာတ္ေမြရွင္ေပါင္း
ကိန္းေအာင္းအညီ၊ ေကာသမၻီဟု
တိမ္ဆီမိုးလြန္၊ ေက်ာင္းေရႊကန္ဝယ္
သံုးတန္ရြယ္ရွည္၊ တပည့္တသင္း
သူငယ္ခ်င္းႏွင့္၊ သီတင္းသံုးေဖာ္
ေအာက္ေမ့ေသာ္လည္း၊ မေပ်ာ္တို႔ႏိုင္
သို႔ခါတိုင္၍၊ မွည့္ခိုင္သီးရင့္
ပန္းတိုင္းပြင့္လ်က္၊ ရိုက္ဆင့္သံေလး
မိုးစည္ေၾကြးမူ၊ ငွက္ေက်းရႊင္ျမဴး
ေတာင္ေလျဖဴးေသာ္၊ ပ်ံ႕ပ်ဴးစမၸာယ္
ျပိဳင္မဆြယ္သည္
တသြယ္ထူး၍ သာဘိသည္။
သက္တစ္ရာပင္ မဟုတ္၊ မဂ္ဖိုလ္တစ္ဆို မဟုတ္၊ တစ္ပည့္တစ္သင္း မဟုတ္၊ တစ္သြယ္ထူး၍ မဟုတ္။
ျမန္မာစာ အျမဲမကြာ သက္တရာ ရွည္ပါေစသတည္း။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၇-၂-၂ဝ၁၉
Comments
Post a Comment