Chili grinding ေတာအရပ္နဲ႔ ေတာအစပ္
ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္က ေႏြရာသီ ရြာအလည္ျပန္ရင္ လင္းအားၾကီးအခ်ိန္ ယာထြန္သြားတဲ့ဆီလိုက္သြားျပီး ကစားတယ္။ ေနျမင့္ခ်ိန္မွာ တည္းအိမ္ကေန ထမင္းၾကမ္းလံႈ႕နဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းကို ခံေတာင္းမွာထည့္ရြက္ျပီး လာပို႔တဲ့အခါ ကန္သင္းေဘး သစ္ပင္ရိပ္မွာ ထိုင္စားခဲ့ရတယ္။ ဘာအသားမွလည္း မပါ။ ထမင္းၾကမ္းေၾကာ္တာကို ကြ်န္ေတာ့္ေမြးဇာတိမင္းရြာမွာ ထမင္းၾကမ္းလံႈ႕တယ္လို႔ ေခၚတယ္။
တည္းခိုတဲ့အမ်ိဳးအိမ္မွာ ရြယ္တူေတြနဲ႔အတူ ငရုပ္သီးေထာင္းၾကတယ္။ တဖက္ျခံထဲက သံပရာသီးခူးျပီး ငရုတ္သီးေထာင္း နီရဲရဲမွာ အရည္ရႊဲရႊဲညွစ္ၾကတယ္။ ေဆာ့ၾကတာပါ။ အဲဒီဟင္းစပ္ကိုေတာ့ ခုထိ ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ေတာအရပ္ကို မေမ့ပါ၊ ေတာအစပ္ကို မေမ့ပါ။
ကြ်န္ေတာ္ၾကီးေတာ့ ျပည္ပႏိုင္ငံေရးမွာ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြကိုသြားရတိုင္း ငရုတ္သီးတမ်ိဳးမ်ိဳး အိမ္ကေနယူသြားေလ့ရွိတယ္။ သူတို႔ဆီမွာ အစပ္မရွိ။ ဆြီဒင္ႏိုင္ငံက ေဟာ္တယ္မွာ က်ဴနာဆင္းဒဝွစ္ခ်္ကို ငရုတ္သီးေၾကာ္နဲ႔ စားခဲ့ပါတယ္။
အခုေတာ့ ငရုတ္သီးကို အတန္အသင့္ေတာ့ ေထာင္းတတ္ေနျပီ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၁-၂-၂ဝ၁၇
၂၁-၂-၂၀၂၀
Comments
Post a Comment