ငယ္ေသာ္ ထက္၏

အမရာ ညက အဖိုးအဖြါးၾကားမွာ အိပ္တယ္။ မီးပိတ္ထားျပီ။ သူကေတာ့ ဖုန္းက ယူက်ဳကစ္ဒ္ ၾကည့္ေနတယ္။ အဖိုးက စေကားေတြေျပာတာကို နားေထာင္ေနတယ္။ စကားေျပာသူမ်က္ႏွာကို သူက မျမင္ရ။ အဲတာ့ သူက အဖိုးဘက္ ဖုန္းဆခရင္မ္ကို ဆတ္ကနဲ လွည့္လိုက္တယ္။ အမရာက ၂ ႏွစ္နဲ႔ ၃ လသမီး၊ တဦးတည္းေသာ ျမစ္မေလး။

လူၾကီးေတြ ငယ္ငယ္ကဆို ဘယ္ အဲလို သိတတ္ၾကဦးမွာလည္း။

ကေန႔ လူငယ္လူရြယ္ေတြကို တိုင္းျပည္တိုင္းက အားထားရလိမ့္မယ္။ သူတို႔ဟာ ကမာၻျဂိဳဟ္ရဲ႕ အနာဂတ္။ ျမန္မာ့ ကေလးငယ္ေတြ စာေကာင္းစာမြန္ေတြ တတ္ေျမာက္ၾကပါေစသတည္း။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၂-၂-၂၀၂၀

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

တခုတ္တရ