သံေဝဂေလးခ်ိဳးႀကီး

မိုက္မလင္းနိုင္ဘု၊ ၿမိဳက္ခင္းညာဆီမွာ၊ ခါေတာ္မီ သီမေဝ့နိုင္ဘု၊ ဒီေကြ႕တြင္ ေနကုန္ေမ်ာျပန္ရ၊ အေတာ ဘယ္မသတ္နိုင္တဲ့ ရဟတ္ေဗြ။

ငါးရပ္ကယ္စံုညီ၊ ဒုလႅဘီငယ္၊ ႀကံဳၿပီခုေခတ္၊ ျမခင္းဇမၺဴ၊ မွန္ကင္းငယ္ထူ၊ လူ႔ထက္လူ ျဖစ္ပါလ်က္၊ အနွစ္ကယ္မႏြယ္၊ အကာေတာမွာ၊ ဗ်ာေမာက်ယ္လို႔၊ အကယ္ေယာင္ေယာင္၊ အျမင္မေျဖာင့္၊ အညင္ေထာင့္၊ ေမွာင့္ထက္ေမွာင္၊ သန္းေခါင္လမိုက္၊ မိုးတိမ္ေျမႇးတဲ့၊ မီးေသြးတိုက္မွာ၊ အလိုက္ကယ္ဘာသာ၊ အျမင္မေငြ႕၊ အထင္ေ႐ြ႕နွင့္သာ၊ အေလ့ရွာလ်က္၊ အခါနာရီ၊ ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ငယ္ခ်ီ၊ တီထိဆန္းဆုတ္၊ ရတုအစဥ္၊ လုလုငယ္နွင့္၊ အတြင္ခ်ဳပ္လို႔၊ သုတ္သုတ္ငယ္ ရက္ေရ၊ ဇရာလက္မွာ၊ အသက္သာေႂကြေတာ့တယ္၊ အေသသတ္လက္မ႐ြံ႕ကို၊ အသက္ခြန္ ပဏၰာသြင္းရန္ဖို႔၊ ထမင္းအစာစံုနွင့္၊ ခႏၶာရံု ၿမံဳျပတီးဆီက၊ အၿငီးေျဖကာ ေစာင့္ေရွာက္ၾက၊ စိုးေနွာင့္သေခ်ၤ။

သို႔ပါမူလဲ၊ ပူႏြယ္ေဆြးႏြယ္၊ အေရးက်ယ္ေတြကို၊ ေအးဖြယ္ထင္မွတ္၊ အစမျမင္၊ ဘဝလ်ဥ္ အစဥ္ငတ္သမို႔၊ မသတ္ကယ္အာသာ၊ အာရံုဓမၼ၊ ျပာပံုမြမွာ၊ ရသာရွာလ်ွက္၊ ငါတလူလူ၊ ပမာမူ ႐ြာသူတို႔ဝက္၊ အစားမ်ား ထူ၊ အသားလူ ဆူေလေလ ခက္ပါလ်က္၊ ရမၼက္ကယ္မာန္ဝင္၊ သူ႔အသင္းမွာ သူမင္းပဲ ထင္လိုက္လို႔၊ ႐ႊင္နိုင္မ်ွဝက္သဏၭာန္လို၊ အခ်က္မွန္ ေပၚမလင္းေစဖို႔၊ ေဖာ္သင္းေ႐ြ မိတ္သင္ယွက္သည့္ျပင္၊ ခက္မက္ဖြယ္အစံုစံုပ၊ မာန္တဂုဏ္ ဟန္ပံုနွင့္ ဖံုးရွာၾက၊ ရံႈးပေလ့ ထံုးေျမျပာစု မိတ္ေတြမို႔။

ငါတလံုးနယ္၊ အနႈန္းငယ္က်ယ္သည္၊ သံုးသြယ္ၿမံဳသိုက္၊ ဘံုတလိႈက္မွာ၊ တုန္ရိုက္ကယ္ဆူညံ၊ ျမဴမခ်န္ ပူလ်ွံေတာက္ညီး၊ အၿမဲစေတ၊ မစဲေခြၽ အေသမီးတဲ့၊ အၿပီးငယ္ကုန္စင္၊ ဘံုတခြင္ကို အတြင္ေလာင္ၿမိဳက္၊ အေျပာင္တိုက္လို႔၊ အမိုက္ကယ္ မေလာက္၊ သူကသာေမာက္ေတာ့၊ ေနာက္ေနာက္ကမာၻ၊ အဖန္ဖန္လာလဲ၊ အစာသူ႔တြင္၊ တခုသာဝင္ၾကရ၊ သခၤတ ရုပ္နာမ္ငယ္၊ အဟုတ္ဉာဏ္ မတင္စီးနိုင္ဘု၊ သည္မီးတည ဘယ္တကိန္းမွာမွ၊ ၿငိမ္းပါ့မယ္လို႔။   ။

လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးေရးသားတဲ့ သံေဝဂေလးခ်ိဳးႀကီး အစပိုဒ္ကို လူရင္းတေယာက္က တင္ထားတာ နည္းနည္း လြဲေနလို႔ တင္ပါတယ္။ စာကူးရိုက္တာ ကြဲလြဲမႈရွိရင္ ကြ်န္ေတာ့တာဝန္သာျဖစ္ပါတယ္။

သည္မီးတည ဘယ္တကိန္းမွာမွ၊ ၿငိမ္းပါ့မယ္လို႔။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၈-၂-၂ဝ၂ဝ