အသံုးခ် ျမန္မာစာ

ယေန႔ ေန႔လယ္ပိုင္းတြင္ ကြ်န္ေတာ့္ထံသို႔ အရာရွိတဦးထံမွ ေမးခြန္းလႊာတလႊာ ျပဳစုေပးရန္ စာတေစာင္ ေရာက္လာပါသည္။ ထိုစာတြင္ အမွာစာလည္း ပါလာပါသည္။ သူ႔အမွာစာတြင္ ေပါရာဏမ်ားကို မေမးရန္၊ ကဗ်ာကို စကားေျပျပန္မခိုင္းရန္၊ ျပ႒ာန္းစာမ်ားကို မေမးရန္၊ ေယဘုယ်က်က် ေမးရန္၊ ေမတၲာရပ္ခံခ်က္ အမွာစာ ပါလာပါသည္။

တကၠသိုလ္ ေမာင္ေမာင္ၾကီး ေရးသားတဲ့ အသံုးခ်ျမန္မာစာ စာေပေဆာင္းပါးမ်ား စာအုပ္ကျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၇၀ ခု၊ ဒီဇဘၤာလမွာ ႏွလံုးလွစာေပတိုက္က ထုတ္ပါတယ္။ ေမာင္ေမာင္ၾကီးဟာ အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာစာပါေမာကၡတဦး ျဖစ္ပါတယ္။

ေဆာင္းပါးအဆံုးမွာ ထိုအရာရွိကား အသံုးခ်ျမန္မာစာႏွင့္ အလွသံုးျမန္မာစာကို ခြဲခြဲျခားျခား မသိေသးသူစာရင္းတြင္ တဦးပါဝင္သူ ျဖစ္ပါတကားဟု ေတြးမိ၍ တတိယမၸိ ျပံဳးမိျပန္ပါသည္ လို႔ေရးသားထားပါတယ္။

ကေန႔ေခတ္မွာေတာ့ အရာရွိတစ္ဦး၊ ေမးခြန္းလႊာတစ္လႊာ၊ စာတစ္ေစာင္၊ တစ္ဦးပါဝင္သူ စျဖင့္ေရးသားတဲ့ အသံုးမက် အသံုးမလွ ျမန္မာစာ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၂-၁၁-၂၀၁၈

ေခတ္ေပၚကဗ်ာ

ေခတ္ေပၚ အာရံုခံစားပံု

တေခတ္ႏွင့္ တေခတ္ အာရံုခံစားပံုခ်င္း မတူၾကေပ။ တေခတ္မွ တေခတ္သို႔ ကူးေျပာင္းသည္ႏွင့္အမွ် ကုန္လုပ္နည္း၊ ကုန္လုပ္ဆက္ဆံေရး၊ ေနထိုင္မႈ၊ လူသံုးကုန္ပစၥည္း၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးယာဥ္၊ သတင္းျပန္ၾကားေရးနည္း စသည္တို႔ကလည္း ေျပာင္းလဲၾကေပသည္။

ျမဇင္ေရးသားတဲ့ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ႏိုဝဘၤာလထုတ္ ကဗ်ာ နရီ နိမိတ္ပံုစာအုပ္ကျဖစ္ပါတယ္။

တေခတ္မွ တေခတ္သို႔ ကူးေျပာင္းသည္ႏွင့္အမွ် သတ္ပံုေရးသားပံုပါ ေျပာင္းလဲၾကေပသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ညံ့တယ္။ တစ္ေခတ္လို႔ေရးတဲ့ကဗ်ာေတြကို မဖတ္တတ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၂-၁၁-၂၀၁၈