၁၉၀
တေန႔ကပဲ ေက်ာင္းသားတေယာက္ကို ေျပာေသးတယ္။ အေမရိကားကို တရုပ္က ယွဥ္ႏိုင္ျပီ၊ ေက်ာ္တက္ျပီ စသျဖင့္ ေရးၾက ေျပာၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ မေက်ာ္ႏိုင္ပါ။ ဒီတိုင္းျပည္မွာေနရင္း ျမင္ေအာင္ သိေအာင္ ၾကည့္ပါ။ သိလာေလေလ အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ခိုင္ခိုင္မာမာ လုပ္ထားတာေတြ သိလာလိမ့္မယ္။ သူတို႔က ဘယ္အရာမဆို ျပည္တည္ကတည္းက စံနစ္နဲ႔လုပ္တယ္။
တို႔ျမန္မာျပည္မွာ စစ္အစိုးရကေန ဘယ္ေလာက္ထိ ဖ်က္ဆီးခဲ့သလဲဆိုတာလည္း အတူတူပဲ။ သိလာေလေလ ရင္နာစရာေကာင္းေလေလ။ ေျပာရတာ အားနာတယ္။ တခ်ိဳ႕က မဟုတ္ေလာက္ဘူး ထင္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က တဖက္သတ္ေျပာတာ ထင္ၾကတယ္။
ငယ္ငယ္က ကြ်န္ေတာ့္ဆရာတေယာက္ေျပာတာ မေမ့ဘူး။ ေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာ အသင္အျပေကာင္းတဲ့ဆရာတေယာက္ ေျပာင္းသြားတာကို ခ်က္ခ်င္းမသိသာေသးဘူးတဲ့။ ၃-၄ ႏွစ္ဆို သိလာၾကမယ္တဲ့။ အဲတာက စာသင္ေက်ာင္း တေက်ာင္းသာ။ တိုင္းျပည္တခုမွာ ညံ့ဖ်င္းတဲ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္က အျမစ္တြယ္ထားရင္ နလံထူဘို႔ဆိုတာ ႏွစ္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာယူမယ္။
မတူတဲ့အစိုးရတက္လာျပီး ၁-၂ ႏွစ္မွာ သိသာတာလုပ္မျပႏိုင္တာကို နားလည္သေဘာေပါက္သူ မမ်ားလွပါ။ ၾကားျဖတ္ရလဒ္ၾကည့္။
အေတြးအေခၚလို႔ေျပာရင္လည္း ဒႆနိကဆန္တယ္။ ဆင္ျခင္တုံတရားေျပာရင္လည္း ဘာသာေရးဆန္တယ္။ လူအမ်ားစုဟာ အလြန္အေျခခံက်တဲ့ စဥ္းစားခ်က္ကိုေတာင္ မသိၾကေတာ့ပါ။
လူေတြသာမက ရဟန္းတခ်ိဳ႕လည္း ညံ့လြန္းတဲ့စာရင္းထဲမွာပါတယ္။ ကိုးကြယ္သူ မနည္း။ ယူနီေဖါင္းဝတ္ေတြလည္း ပါတယ္။ အေရအတြက္သာမက အဆင့္နဲ႔ ေနရာပါ ယူထားၾကေတာ့ ဆိုးသည္ထက္ဆိုးေစတယ္။ ဆိုးတယ္ဆိုတာ တိုင္းျပည္။
က်န္းမာေရး ၁၉၀ ကမတက္တာ မဆန္းပါ။ ဘယ္အေရးေမးေမး ၁၉၀။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၆-၁၁-၂၀၁၈
Comments
Post a Comment