သူ႔အေမ ကိုယ့္အေမ
ႏွစ္ႏွစ္တခါ မီးေနခန္းမွာေန
သူသူကိုယ္ကိုယ္
စားျပီးေဆာ့ေန ပန္းကန္အိုးခြက္ေဆးေၾကာတာ မသိၾကေခ်
ေက်ာင္းသြားေန လည္ပတ္ေန ေစ်းသြားငါးဝယ္တာ မသိၾကေခ်
သူ႔အေမ ကိုယ့္အေမ
ညအခါ ေမတၲာေဝ
အိပ္ေမာက်ေနသူေတြ မၾကားမိၾကေခ်
သူ႔အေမ ကိုယ့္အေမ
ဇရာ အနာ ေဝဒနာ ညည္းညဴသံ မတြက္ေပ
သူသူကိုယ္ကိုယ္
တသက္တခါ ထြက္သြားခ်ိန္မွာ အနားမွာ မရွိၾကေခ်။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၈-၁-၂ဝ၁၈
၂၈-၁-၂ဝ၁၉
Comments
Post a Comment