ေဆာင္းပန္းဦးလွ်င္ အထူးသူႏွင့္
ပ်ပ်ေမႊး၍၊ ပိုက္ေထြးရင္ေငြ႔၊ တူစက္ေလ့ကို၊ ေအာက္ေမ့ျမင္ေယာင္၊ ရွင့္ေမာင္ေခၚထမ္း၊ ေဖာ္ငယ္ကြ်မ္းႏွင့္၊ အလြမ္းရွည္ျမင့္၊ ၾကာသည္ႏွင့္ေသာ္၊ ထပ္ဆင့္ဗ်ာပါ၊ မေပ်ာ္စြာ၍၊ အခါသရစ္၊ ေဆာင္းမ်ိဳးႏွစ္လည္း၊ အျဖစ္သည့္ႏွယ္၊ မရွိဖြယ္တည့္၊ သက္လွယ္ေႏွာင္ႏွင့္၊ ၾကင္ေပတင့္စြ၊ မ်က္ပြင့္စံတည္၊ မ်ိဳးခ်စ္ၾကည္သည္။ လြမ္းသည္သူ႔မတန္တကား။
နဝေဒး ေရးသားထားတဲ့ရတုထဲက တျခားထူးေထြ၊ တဆန္းထူးလည္မွာ တေတြကို စမသတ္ပါ။
ေဝရႊန္းစႏၵာအပိုဒ္မွာလည္း လြင္လည္းတဆိုင္၊ ျမိဳင္လည္းတေထြ၊ ေရလည္းတထူးေတြက တေတြကလည္း စမသတ္ပါ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၄-၁-၂၀၁၉
Comments
Post a Comment