The Old Fisherman တံငါအို
ကိုမင္းေနာင္ဆိုရင္ သူဆိုတဲ့သီခ်င္းေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီးထဲက ၂ ပုဒ္ ေခါင္းထဲေရာက္လာတယ္။ ဇရာ နဲ႔ တ်ာခ်င္း။
ဝန္ႀကီးပေဒသရာဇာ၏ ထန္းတက္သမားဖြဲ႔ တ်ာခ်င္း
ေႏြဦးကာလ၊ ျမဴထေသာခါ၊
ရင္းေထာင္ ရင္းဆြဲ၊ ေဆာင္ျမဲအိုးလြယ္ကာ၊
ဓားႏွီး ထက္စြာ၊ ခါးမွာခ်ပ္လ်က္၊
ထန္းပြင့္ ထန္းခိုင္၊ ရႊန္းၿမိဳင္ၿမိဳင္၊
ကလိုင္သာလြယ္လို႔၊ တက္သည္ႏွင့္ေလး။
ထန္းပင္ ထန္းလက္၊ ထန္းရြက္ကယ္ ေဝေဝ၊
စင္ေအာင္ ခုတ္ထစ္၊ ႏုျမစ္ကယ္ ထန္းဦးေရ၊
မယားငယ္ေဆြ၊ ထန္းေရသိမ္းဆည္း၊
သားေျမးဟစ္ေၾကာ္၊ ေခြးဝက္ကယ္ေခၚ၊
ထန္းေလွ်ာ္သာ ယုန္ပိုက္စည္းငယ္ႏွင့္ေလး။
ေခၚသံ႐ိုက္ဟည္း၊ လူလည္းေၾကာ္ျငာ၊
ေခြးဟစ္ လူဟစ္၊ ခတ္ပစ္ကယ္ ေျခာက္ေသာခါ၊
ပတတ္ကယ္ ယုန္, ခါ၊ ေတာမွာရွိၾက၊
ငံုး ၾကက္ကယ္ ဖြတ္ ေျမြ၊ ဝံပုေလြ၊
မေန ထြက္လာၾကသည္တည့္ေလး။
ဝမ္းသာအားရ၊ မယားကတသြယ္၊
ဟင္း႐ြက္ဆိုးေကာင္း၊ ေသာင္းေျပာင္းေရာ၍လြယ္၊
လင္ကတသြယ္၊ ယုန္ငယ္ကစ၊
ေတာသတၱဝါ၊ ေတြ႔တိုင္းကိုသာ၊
အိတ္မွာသာ ယူ၍ခ်သည္ႏွင့္ေလး။
သို႔ႏွင့္ေရာက္က၊ ခဏေအာင့္လွ်င္၊
တံစို႔ထက္ႏွင့္၊ ထန္းလ်က္ဖိုမွာကင္၊
ဟင္းအိုးဆူလွ်င္၊ အကင္ခတ္ၿပီး၊
အိုးကင္းႏွင့္ေလွာ္၊ ေရႏွင့္ေၾကာ္၊
မိုးေမွ်ာ္င႐ုတ္သီးငယ္ႏွင့္ေလး။
ႏွီးေဒါင္းလန္းႀကီး၊ ခူးၿပီးေသာခါ၊
သမီးႏွင့္သား၊ မ်ားလို႔မဝင္သာ၊
ဒူးတဖက္သာ၊ တြန္းကာဖယ္လ်က္၊
သူ႔ထက္ငါေလ၊ စားေတာ့မည္ေဝ၊
စေပသာလွအုန္းခြက္ကယ္ႏွင့္ေလး။
ငံု႔လ်က္ကိုယ္စီသာ၊ ဆုပ္ကာေလြးေတာ့သည္၊
ၿပီးလွ်င္ေရမရွာ၊ ေခြးသာေကၽြးေတာ့သည္။ ။
ဝန္ႀကီးပေဒသရာဇာ၏ ထန္းတက္သမားဖြဲ႔ တ်ာခ်င္း http://youtu.be/jtgQ-Dt5G_8
ဇရာသီခ်င္းကို ဘိုကေလးတင့္ေအာင္ေရးသားျပီး ကိုမင္းေနာင္ကဆိုပါတယ္။
အဏၰဝါ ကမ္းေျခအနီးမွာ၊ ဇရာပို တံငါအိုၾကီး ဘဝခရီးကိုေတြး ေတြး ရင္ေလးမိတာ၊ ငိုက္ေဆြးသလိုႏြမ္း ပိုက္အေဆြးကို ထမ္းကာ၊ တလွမ္းျခင္းလွမ္းရင္း၊ ဝမ္းတြင္းမခ်ိသမွ် အတိအက်ေပၚလာ။ ေအာ္ ျမစ္ျပင္ရယ္က်ယ္ပါဘိေလး၊ ငါးေတြ သည္ျမစ္ေၾကာမွာ ေပါပါဘိေလး။ သို႔ေသာ္ သည္ပိုက္အေဆြးနဲ႔ လိုက္ေရးမလြယ္ပါ။
ႏုပ်ိဳသစ္လြင္ ငယ္စဥ္ကိုမွန္း။ လြမ္း မ်က္ရည္ျဖာ။ အင္အားသန္မာ လူလံုးက်စ္လစ္။ ပိုက္သစ္ကိုဆြဲကာ၊ လာလာေလ ေရႊငါးၾကင္းတို႔။ အိမ္အျပန္ငါးတန္ထမ္းလို႔၊ မွန္းကာၾကည့္ လြမ္းပါဘိေလး။
ဇရာဖိစီး ခရီးမတြင္ေသာဘဝမွာ၊ က်န္ေသးသမွ် အားေဆာင္ၾကည့္ရွာ၊ ကံေပးမွ ငါးတေကာင္မိမွာ။ အလို ၾကည့္စမ္းပ စားစရာ ငါးသတၱဝါ၊ ဟင္ ပိုက္မွာတြယ္ျငိ မိတန္ေကာင္းရဲ႕တခါ၊ အသာအယာေခ်ာ့ကာဆြဲ၊ အသက္ပင္မရွဴရဲ လက္ထဲ လက္ထဲ လက္ထဲေရာက္လု ခုအခ်ိန္မွာ ႕႕႕
လြတ္ေလျပီ ႕႕႕ ေရႊရည္ဝင္းသည့္ငါး ငါးသတၱဝါ၊ ခုန္လႊားျပန္ဆင္း ျမစ္တြင္းအဏၰဝါ။ တငါအို ႕႕႕ ဗ်ာပိုလိႈက္လွဲ မ်က္ရည္ဝဲ။ အားခဲလို႔မေျဖသာ၊ လူကဇရာ ပိုက္မွာေဆြး၊ ငိုေၾကြးမည္တမ္း ျမစ္ကမ္းေဗြအဏၰဝါ။ ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၁-၂ဝ၁၉
ဝန္ႀကီးပေဒသရာဇာ၏ ထန္းတက္သမားဖြဲ႔ တ်ာခ်င္း
ေႏြဦးကာလ၊ ျမဴထေသာခါ၊
ရင္းေထာင္ ရင္းဆြဲ၊ ေဆာင္ျမဲအိုးလြယ္ကာ၊
ဓားႏွီး ထက္စြာ၊ ခါးမွာခ်ပ္လ်က္၊
ထန္းပြင့္ ထန္းခိုင္၊ ရႊန္းၿမိဳင္ၿမိဳင္၊
ကလိုင္သာလြယ္လို႔၊ တက္သည္ႏွင့္ေလး။
ထန္းပင္ ထန္းလက္၊ ထန္းရြက္ကယ္ ေဝေဝ၊
စင္ေအာင္ ခုတ္ထစ္၊ ႏုျမစ္ကယ္ ထန္းဦးေရ၊
မယားငယ္ေဆြ၊ ထန္းေရသိမ္းဆည္း၊
သားေျမးဟစ္ေၾကာ္၊ ေခြးဝက္ကယ္ေခၚ၊
ထန္းေလွ်ာ္သာ ယုန္ပိုက္စည္းငယ္ႏွင့္ေလး။
ေခၚသံ႐ိုက္ဟည္း၊ လူလည္းေၾကာ္ျငာ၊
ေခြးဟစ္ လူဟစ္၊ ခတ္ပစ္ကယ္ ေျခာက္ေသာခါ၊
ပတတ္ကယ္ ယုန္, ခါ၊ ေတာမွာရွိၾက၊
ငံုး ၾကက္ကယ္ ဖြတ္ ေျမြ၊ ဝံပုေလြ၊
မေန ထြက္လာၾကသည္တည့္ေလး။
ဝမ္းသာအားရ၊ မယားကတသြယ္၊
ဟင္း႐ြက္ဆိုးေကာင္း၊ ေသာင္းေျပာင္းေရာ၍လြယ္၊
လင္ကတသြယ္၊ ယုန္ငယ္ကစ၊
ေတာသတၱဝါ၊ ေတြ႔တိုင္းကိုသာ၊
အိတ္မွာသာ ယူ၍ခ်သည္ႏွင့္ေလး။
သို႔ႏွင့္ေရာက္က၊ ခဏေအာင့္လွ်င္၊
တံစို႔ထက္ႏွင့္၊ ထန္းလ်က္ဖိုမွာကင္၊
ဟင္းအိုးဆူလွ်င္၊ အကင္ခတ္ၿပီး၊
အိုးကင္းႏွင့္ေလွာ္၊ ေရႏွင့္ေၾကာ္၊
မိုးေမွ်ာ္င႐ုတ္သီးငယ္ႏွင့္ေလး။
ႏွီးေဒါင္းလန္းႀကီး၊ ခူးၿပီးေသာခါ၊
သမီးႏွင့္သား၊ မ်ားလို႔မဝင္သာ၊
ဒူးတဖက္သာ၊ တြန္းကာဖယ္လ်က္၊
သူ႔ထက္ငါေလ၊ စားေတာ့မည္ေဝ၊
စေပသာလွအုန္းခြက္ကယ္ႏွင့္ေလး။
ငံု႔လ်က္ကိုယ္စီသာ၊ ဆုပ္ကာေလြးေတာ့သည္၊
ၿပီးလွ်င္ေရမရွာ၊ ေခြးသာေကၽြးေတာ့သည္။ ။
ဝန္ႀကီးပေဒသရာဇာ၏ ထန္းတက္သမားဖြဲ႔ တ်ာခ်င္း http://youtu.be/jtgQ-Dt5G_8
ဇရာသီခ်င္းကို ဘိုကေလးတင့္ေအာင္ေရးသားျပီး ကိုမင္းေနာင္ကဆိုပါတယ္။
အဏၰဝါ ကမ္းေျခအနီးမွာ၊ ဇရာပို တံငါအိုၾကီး ဘဝခရီးကိုေတြး ေတြး ရင္ေလးမိတာ၊ ငိုက္ေဆြးသလိုႏြမ္း ပိုက္အေဆြးကို ထမ္းကာ၊ တလွမ္းျခင္းလွမ္းရင္း၊ ဝမ္းတြင္းမခ်ိသမွ် အတိအက်ေပၚလာ။ ေအာ္ ျမစ္ျပင္ရယ္က်ယ္ပါဘိေလး၊ ငါးေတြ သည္ျမစ္ေၾကာမွာ ေပါပါဘိေလး။ သို႔ေသာ္ သည္ပိုက္အေဆြးနဲ႔ လိုက္ေရးမလြယ္ပါ။
ႏုပ်ိဳသစ္လြင္ ငယ္စဥ္ကိုမွန္း။ လြမ္း မ်က္ရည္ျဖာ။ အင္အားသန္မာ လူလံုးက်စ္လစ္။ ပိုက္သစ္ကိုဆြဲကာ၊ လာလာေလ ေရႊငါးၾကင္းတို႔။ အိမ္အျပန္ငါးတန္ထမ္းလို႔၊ မွန္းကာၾကည့္ လြမ္းပါဘိေလး။
ဇရာဖိစီး ခရီးမတြင္ေသာဘဝမွာ၊ က်န္ေသးသမွ် အားေဆာင္ၾကည့္ရွာ၊ ကံေပးမွ ငါးတေကာင္မိမွာ။ အလို ၾကည့္စမ္းပ စားစရာ ငါးသတၱဝါ၊ ဟင္ ပိုက္မွာတြယ္ျငိ မိတန္ေကာင္းရဲ႕တခါ၊ အသာအယာေခ်ာ့ကာဆြဲ၊ အသက္ပင္မရွဴရဲ လက္ထဲ လက္ထဲ လက္ထဲေရာက္လု ခုအခ်ိန္မွာ ႕႕႕
လြတ္ေလျပီ ႕႕႕ ေရႊရည္ဝင္းသည့္ငါး ငါးသတၱဝါ၊ ခုန္လႊားျပန္ဆင္း ျမစ္တြင္းအဏၰဝါ။ တငါအို ႕႕႕ ဗ်ာပိုလိႈက္လွဲ မ်က္ရည္ဝဲ။ အားခဲလို႔မေျဖသာ၊ လူကဇရာ ပိုက္မွာေဆြး၊ ငိုေၾကြးမည္တမ္း ျမစ္ကမ္းေဗြအဏၰဝါ။ ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၁-၂ဝ၁၉
Comments
Post a Comment