က်မေခတ္မွ သမီးေခတ္သို႔
ေမးခြန္းေတြမွာ သမီးလို႔ေရးၾကတယ္။ သမီးအသံုးက ယဥ္ေက်းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရြယ္ငယ္မွသာ သင့္တယ္။ သံုးေနက်စကား ျပန္ျပင္ရတာ ခက္တယ္။ ကန္ေတာ့။ ေသြးဆံုးတဲ့အရြယ္ေတြကပါ သမီးဆိုျပီးေရး ေမးေနၾကတယ္။ က်မအသံုး ေပ်ာက္သြားမွာကို စိုးရိမ္မိတယ္။၁။ ဆရာရွင့္ က်မနဲ႔ ကၽြန္မ ဘယ္လိုေရးတာအမွန္လဲပါလဲရွင့္။
၂။ ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြႏ္ုပ္၊ ကၽြန္မ အသံုးႏႈန္းေတြကိုေတာ့ မွန္ေပမယ့္ သက္ဦးဆံပိုင္ေခတ္၊ ကိုလိုနီေခတ္ေတြ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့အတြက္ ဘုရင္၊ သခင္၊ ကၽြန္ အဆက္အသံုးႏူန္းေတြအျဖစ္ ခံစားမိလို႔ သိပ္သေဘာမက်ပါ။ လူႀကီးေတြနဲ႔ သံုးတာကလြဲၿပီး တျခားအၿမဲတမ္း က်ေနာ္လို႔ပဲေရးျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာေတြးတာပါဆရာ။
၄။ က်ေနာ္ က်မ ဆိုတဲ့ အသံုးကလဲ ကြ်န္ေတာ္ ကြ်န္မ က ဆင္းသက္လာတာပဲ မဟုတ္လား ဆရာ
၅။ တခုသိခ်င္ေသးတယ္ဆရာ။ ဆရာကေျပာဖူးတယ္ေလ။ ကြၽန္မတို႔ က်မတို႔ဆိုတာပဲေျပာရမယ္ဆိုတာ။ စာအုပ္ေတြမွာမ်ားေသာအားျဖင့္ ကြၽန္မဆိုတာကိုသာေတြ႔ရၿပီး။က်မ ဆိုတာသိပ္မေတြ႔ရလို႔ပါဆရာ။
၆။ ကြ်န္မနဲ႔က်မ အရင္က ကြ်န္မလို႔သံုးတယ္ေရးတယ္ ေနာက္က်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက က်မလို႔ သံုးလာတာ ေတြ႔ရေတာ့ ကိုယ္လည္းပဲ က်မလို႔သံုးခ်င္လာပါတယ္ဆရာ အမွန္န႔ဲအမွားမသဲကြဲေတာ့ပါဆရာ။
အရင္သတ္ပံုစာအုပ္ေတြမွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္မသာပါ တယ္။ ကြ်န္မ မရွိခဲ့ပါ။
ကြ်န္ = အေစခံ
ကြ်န္စနစ္
ကြ်န္ယံု
ကြ်န္ရင္း
ကြ်န္ေတာ္
ကြ်န္ေတာ္မ
ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး
ကြ်န္ေၾကး (ေငြ)
ကြ်န္ေရာင္းကြ်န္ဝယ္
ကြ်ႏ္ုပ္
ဘုရားကြ်န္
မၾကားက်ိဳးကြ်န္
မသိက်ိဳးကြ်န္
ေက်းကြ်န္ = ငတ္မြတ္ေခါင္းပါး၍ ကြ်န္ခံေသာသူ
ေက်ာင္းကြ်န္
ကြ်န္ = အေစခံ
ကြ်န္စနစ္
ကြ်န္ယံု
ကြ်န္ရင္း
ကြ်န္ေတာ္
ကြ်န္ေတာ္မ
ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး
ကြ်န္ေၾကး (ေငြ)
ကြ်န္ေရာင္းကြ်န္ဝယ္
ကြ်ႏ္ုပ္
ဘုရားကြ်န္
မၾကားက်ိဳးကြ်န္
မသိက်ိဳးကြ်န္
ေက်းကြ်န္ = ငတ္မြတ္ေခါင္းပါး၍ ကြ်န္ခံေသာသူ
ေက်ာင္းကြ်န္
ဘုရင့္ေခတ္ကကြ်န္၊ ဘုရားကြ်န္၊ ကိုလိုနီေခတ္ကကြ်န္ေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ မတူၾကပါ။ အပယ္ရတနာစာထဲမွာ ဘုရားကြ်န္ကို ေရးထားပါတယ္။ ဇာတ္ပြဲေတြမွာေတာ့ ေက်းေတာ္မ်ိဳး ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးလို႔ သံုးၾကတယ္။ အိမ္ေတာ္ပါ ငယ္ကြ်န္လို႔ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ရတယ္။ ဇာတ္ထဲမွာေတာ့ ဘုရင္က ငယ္ကြ်န္ၾကီးလို႔ ေခၚတယ္။ တကယ့္ဘုရင္ေတြ လက္ထက္မွာ အဲလိုေတြ ေခၚ မေခၚ မသိပါ။
ကိုလိုနီအရာရွိေတြကို သခင္ၾကီးလို႔ ဗမာေတြကပဲ စကားလံုးတီထြင္ေပးၾကတာ။ က်ေတာ္၊ က်ေနာ္၊ က်မလို႔ ေရးလာ ေျပာလာၾကတယ္။ ကြ်ႏ္ုပ္က ခုထိမေျပာင္းေသးပါ။ ေယာနယ္မွာ အခုထိ အကြ်န္လို႔ သံုးၾကတယ္။
ကြ်န္ေစာ္နံလို႔ ကြ်န္ေတာ္မသံုးသင့္ဘူးဆိုျပီး ေဒါသသံနဲ႔ေရးၾကတယ္။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္က ကြ်န္ေနာ္လို႔ ေရးခဲ့တယ္။ ကိုလိုနီဆန္႔က်င္ေရးအျပီး အေနာက္တိုင္း ဆန္႔က်င္ေရးေတြ ပူေလာင္ေနခ်ိန္မွာ ကြ်န္စာလံုး သံုးပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က ေျပာၾကတယ္။ ကြ်န္ေစာ္နံလို႔ ကြ်န္ေတာ္၊ ကြ်န္မလို႔မသံုးသင့္ဘူးတဲ့။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္က ကြ်န္ေနာ္လို႔ ေရးခဲ့တယ္။ အဲဒီေခတ္မွာ ကိုလိုနီဆန္႔က်င္ေရးအျပီး အေနာက္တိုင္း ဆန္႔က်င္ေရးေတြ ပူေလာင္ေနခ်ိန္မွာ၊ ကြ်န္စာလံုး သံုးပါတယ္။ လူထုဦးလွက ကြ်န္ေတာ္လို႔ေရးတယ္။ သူလည္း ကြ်န္စနစ္ကို ၾကိဳက္တဲ့သူမဟုတ္ပါ။
မႏၲေလးသူေတြက က်ေနာ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ႏွမေတြ၊ သမီးနဲ႔ ေျမးမတို႔က က်ေနာ္လို႔သံုးၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ကြ်န္ေတာ္လို႔ေရးတာလည္း ကြ်န္စနစ္ဆန္႔က်င္ေရး မဟုတ္ပါ။ ေဝါဟာရကို ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနၾကတယ္။ အေခၚအေဝၚနဲ႔သာ မာန္တက္မေနသင့္ပါ။ ငါေတာ့ ကြ်န္စနစ္မုန္းလို႔ ကြ်န္စာလံုးမေရးဘူးဆိုတာနဲ႔ေတာ့ သခင္ ျဖစ္မသြားတာ သတိျပဳပါ။
ေရႊျပည္ေအးေရးတဲ့ က်မမွာမိန္းမသားသီခ်င္းနဲ႔ စႏၵယားလွထြတ္ေရးတဲ့ က်မမွာမိန္းမသားသီခ်င္းေတြရွိတယ္။ က်မမွာမိန္းမသား ရုပ္ရွင္လည္းရွိတယ္။ ျပန္တင္သူေတြက ကြ်န္မလို႔လည္း ေရးၾကတယ္။ မလုပ္ေကာင္းပါ။
လူထုေဒၚအမာက အေဝးေရာက္ သားသမီးမ်ားေရးတယ္။ ႏိုင္ငံျခားတုိင္းျပည္ တခုကို ေရာက္ေနတဲ့ က်မ ေျမးကေလး ႏွစ္ဦးဆီက စာမ်ားရတယ္။ သူတို႔ စာေတြထဲမွာ သူတို႔ေရာက္တဲ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရး အဆင့္အတန္း၊ လူမႈေရး အဆင့္အတန္းနဲ႔ ပညာေရး အဆင့္အတန္းကို သူတုိ႔ အကဲခတ္ တတ္သေလာက္ အကဲခတ္ ျပတာလည္း ပါတယ္။ အဲဒီ တုိင္းျပည္မွာ က်မတို႔ ႏိုင္ငံလို သယံဇာတ ဘာမွ မႂကြယ္ဝဘဲနဲ႔ အဲဒီ အဆင့္အတန္းမ်ိဳး ေရာက္ေနၾကတယ္ဆိုတဲ့ သူတုိ႔ စိတ္ထဲ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ပုံေတြလည္း ပါတယ္။
နန္းေတာ္ေရွ႕ဆရာတင္ေရးတဲ့ ကြ်ဲမသီခ်င္းမွာ က်မဓါတ္ပံုကို ျပရန္မလို။
သမီးမွာမိန္းမသား သီခ်င္းေတာ့ မေတြ႔ေသးပါ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၁-၅-၂၀၂၀
Comments
Post a Comment