Uneven Playing Field ေဘာလံုးပြဲ
ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက ေဘာလံုးကို အေတာ္ကို ဝါသနာၾကီးၾကတာ။ ေဘာလံုးကစားေတာ္တာေတာ့ မဟုတ္။ အားေပးတာမွာ သူမ်ားေတြထက္ မညံ့ၾကပါ။ ၾကာေတာ့ ရင့္က်က္လာၾကတယ္။ ရင့္က်က္မႈရွိတာ ဘယ္အရာမဆို ေကာင္းတယ္။
တမိသားစုထဲမွာလည္း တူၾကတာ မဟုတ္။ တရြာတည္းသားေတြ သူ႔အသင္း ကိုယ့္အသင္းအားေပးတာ မတူၾကလို႔ စကားႏိုင္လုၾကတာ ေပ်ာ္စရာ။
ကေန႔ကစားတဲ့ပြဲတခုမွာ ပင္နယ္လ္တီရတဲ့အသင္းကို အေတာ္ေလးေျပာဆိုၾကတာေတြကို ျမန္မာလိုေရးတဲ့ ဆိုရွယ္မီဒီယာမွာ ဖတ္ရတယ္။ အဂၤလိပ္လိုေရးတာေတြနဲ႔ မတူတာသတိထားမိတယ္။ သိခ်င္ေတာ့ စံုလင္ေအာင္ ဖတ္ရတယ္။ အျမင္မတူတာ ေနာ္မယ္လ္ပါ။
ျမန္မာေဘာလံုသင္း ကြ်န္းဆြယ္အဆင့္မွာ ေျခစြမ္းေကာင္းတဲ့ေခတ္ကို မီခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေနတဲ့ စစ္ကိုင္းတိုင္းက တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ပြဲေတြမွာ ႏွစ္တိုင္းလိုလို ေစာေစာစီးစီး ေအာင္ဖ်ာလိပ္တာလည္း မီတယ္။ ျမန္မာ့ေဘာလံုး ညံ့လာခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္က ျပည္ပေရာက္ေနျပီ။ သည္အတိုင္းဆို ျမန္မာ့ေဘာလံုးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ဆက္စပ္ေနသလိုလို။
ေဘာလံုးပြဲအားေပးတာ သဘာရင့္လာတဲ့ ရင့္က်က္မႈမ်ိဳးလို ႏိုင္ငံေရးမွာပါ ရင့္က်က္မႈရွိေစခ်င္တယ္။ ႏိုင္ငံေရး ျပိဳင္ပြဲၾကီးမွာေတာ့ မညီညာတဲ့ကြင္းမွာ တဖက္ေစာင္းနင္း ကစားေနရခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ ဂိုးေၾကာအမ်ားၾကီးေပးထားျပီး ျပိဳင္ေနရတဲ့ဘဝ။ ေဘာလံုးဝါသနာအိုးေတြကသာ ေျပာတတ္တယ္။ ဂိုးေၾကာေပးေဝါဟာရ။ ကြ်န္ေတာ္က အဲေလာက္ထိ မသိ။
ႏိုင္လည္းႏိုင္မယ္၊ ရွံဳးလည္းႏိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့ တည္ျမဲဖဆပလ နဲ႔ မဆလ တျဖစ္လဲ တစည ေခတ္ေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ အခုက ဂိုးျပတ္ႏိုင္မွသာ ဒိုင္းရမယ္။ ဒိုင္းဆိုတာ ႏွစ္မ်ိဳး။ ေအာင္ပြဲအထိန္းအမွတ္က တမ်ိဳးနဲ႔ စီးခ်င္းထိုးတဲ့အခါ ရန္သူရဲ႕ ထိုးႏွက္ခုတ္ျဖတ္တာေတြကို ခံစရာ ဒိုင္းကတမ်ိဳး။ ရင့္က်က္မႈရွိျပီ၊ ဒိုင္းေကာင္းေကာင္းလိုတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၆-၇-၂၀၂၀
Comments
Post a Comment