ေႏြရသ၏ ေရႊအလွအပ
ေနမွ်စူးရွ၊ သစ္ရြက္ေႂကြက်ေပါ့
မလွပတဲ့ထဲက ရသအလွ။
ေႏြဒဏ္ရာက၊ နာက်င္ေျမ့ေျမ့
တေငြ႔ေငြ႔ႏွင့္
ေအာက္ေမ့တသ၊ လြမ္းဆြတ္ျမဖြယ္။
ေနေရာင္ေတာက္စူး၊ အဖူးတခ်ဳိ႕
ေျမသုိ႔ခေညာင္း၊
အေဟာင္းပုံစု၊ ရတုထုေထာင္း
ျမင္မေကာင္းဘူး။
စမ္းေခ်ာင္းေျခာက္ေသြ႔၊ ေျမညိဳေလွ႔လ်က္
ေဝ့ဝဲဖုန္ေတာ၊ ေခ်ာင္းေကာပ်က္စီး
ေႏြခရီး၏၊ မီးက်ီးက်က္က်က္
ေပါင္းဖုိထက္သုိ႔၊ တက္ရသည့္ႏွယ္။
ရြက္ႏုပုရစ္၊ တံခါးလွစ္ၾကည့္
အသစ္အလွ၊ ျမင္လုိက္ရလွ်င္
ေႏြက မဟုတ္ေတာ့ၿပီေလ
စိမ္းျမေရာင္ကေလး ေဝ။
ဆရာတင္မုိးရဲ႕ ၁၃-၃-၁၉၉၅ ေန႔စြဲနဲ႔ကဗ်ာ။ ဒီမွာေတာ့ ေႏြကို မေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္ေသးပါ။ ျမိဳ႕ေျမာက္ပိုင္းသြားေတာ့ ႏွင္းေတြက်ေနတာ ေတြ႔ခဲရတယ္။ အေတာ္လည္းေအးတယ္။
ျမန္မာစာဒဏ္ရာက နာက်င္ေျမ့ေျမ့၊ တေငြ႔ေငြ႔ႏွင့္၊ ေအာက္ေမ့တသ၊ လြမ္းဆြတ္ျမဖြယ္ပါတကား။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၇-၂-၂၀၁၉
Comments
Post a Comment