အခ်စ္သံုးပါး
ခံုမင္ခဲ့ရ၊ ဟိုတုန္းက။
ခ်စ္သူ႔ပါးထက္၊ အိုးမည္းကြက္ႏွင့္
ခ်က္လိုက္ျပဳတ္လိုက္၊ ေမာင့္အႀကိဳက္တဲ့
တိမ္တိုက္ၾကားက၊ ဖိုးေရႊလသို႔
ဆံစဝဲဝဲ၊ ျပံဳးခ်ိဳဆဲကို
စြဲမက္ပါရ၊ ခုကာလ။
ေနာင္တေန႔တြင္
ကေလးတေပြ႔၊ ေျမးတေပြ႔ႏွင့္
ေမ့ပါးေရလိပ္၊ ပီတိဖိတ္လ်က္
စိတ္ပုတီးတကံုး၊ တျပံဳးျပံဳးႏွင့္
ႏွလံုးၾကည္ႏူး၊ ေနလိမ့္ဦးဟု
စိတ္ကူးယဥ္ရ၊ ေနာင္ကာလ။
ဆရာတင္မိုးကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
Comments
Post a Comment